Annem

26 ocak, pazartesi..saat 21 i biraz geçiyor....annemi özlüyorum...beni en çok se- ven insanı...beni tek en iyi anlayanı..mavi gözlü güzel annemi...başımı omzuna koyup ağlamayı...elleriyle başımı göğsüne bastırmasını...ağlama kızım demesi- ni...teselli edecek sözler söylemesini....kaybedince değerini daha önceden niye anlamadım diye hayıflandığım sevgili annemi....çok özlüyorum...Gittiği yerden beni gözleyebiliyor mu acaba? Başımın üstünde, ben görmeden dolaşıyor mu? Üzüntü mü görüp ses çıkaramıyorsa onun için de acı oluyordur...Bir gece rüyama girse, duydum seni dese...Hayat güzel, ordayken keyfini çıkarmaya bak dese..Üzülme başkaları için..At kafandan bu kötümser düşünceleri...Seni eski neşeli halinde görmek istiyorum..dese....Belki böyle şeyler söylese değişebilirim.. Bir tek annemin sözleri etkiler beni....Gerisi boş..Anneciğim, nolur gel bir gece.. Mavi gözlerinle bakıver bana...Aydınlansın dünyam...Seni bekliyorum...