diş serüvenim

yıllardır kaçtım dişçiden..şimdi ne kadar yanlış yaptığımı anlıyorum..ama hep korktum o koltuktan..her randevuda bi bahaneler bulup,kendimce haklı nedenler uydurup,erteledim..ta ki bugüne kadar..ama artık ağzımda arkeolojik kazılar gibi durumlar ortaya çıkınca bu işin ciddiyetini kavradım..e baktım ölmüyorum da..bari başlayayım dedim..ve evime yakın yeditepe diş klniğine bir randevu aldım..23 aralıkta ilk gidişimdi..görünen ucu gitmiş bir kök alındı...heyecandan korkudan geberdim..ama boşunaymış..hiç bi şey duymadım..ikinci gidişim 26 aralık..daha bi cesaretle , tek başıma gittim..yine bi kök..duymadım acı macı..doktorum Ediz Deniz.. genç,başarılı ..ona çok teşekkür ediyorum..şimdi 9 ocakta tekrar gidicem. 3 dişime kanal tedavisi uygulanacak..bu işin zor bi iş olduğunu duydum..inşallh kolay geçer..yine korkuyorum..bu defa başka bi doktor..hepsi işinde uzmanlaşmış bi kadro..sanıyorum canımı acıtmaz..ama işim onunla da bitmiyor..daha sonra diş taşları temizliği gelecek..ondan sonra temel sağlamlaşmış olacak ve üzerine bina çıkılacak..onlardan korkmuyorum..önümde kanal tedavisi var zor olan..artık başıma ne gelirse katlanacağım..o gün evime geri geleceğim anları dört gözle bekliyorum.. gelişmeleri yazacağım..benim gibi korkanlar herhalde vardır..takip edin..detayları atlamadan yazacağım.

Eski Dost

Dost denince akla gelenlerdendi bu arkadaşım...adı sema..taa..gençliğimin başlarında tanışmış, aynı iş yerinde ,birlikte yıllarca çalışmıştık..çok özel bi yerdi orası..manevi değerlere sıkısıkıya bağlı, bir prafesörümün dediği gibi adeta bir sırça saray..dünyaca ünlü ilim ve bilim adamlarının gelip gittiği bir yüksek öğrenim enstitüsü..ikimiz birlikte çalışırdık..o zamanlar cumartesi günleri yarım gün çalışıldığı devirler..o anne babasına bakardı..hastaydı ikisi de..yaşlı insanlardı..kendisi hep söylüyor bunu..ben dermişimki sen gelme cumartesi,ben idare ederim..anadolu yakasından o gün de gelmesin beyazıta diye..yıllar geçti...evlendik ikimiz de..ikimizin evliliği de başka bir yazıya konu olacak kadar ilginçtir,her evlilik gibi..biribirimize karşı dostluğun gerektirdiği her konuda anlayışlı, hoşgörülü....davrandık hep..sonra işten ayrıldık.o ankaraya yerleşti...ben kendi mesleğime başladım..yollarımız ayrıldı..ama kopmadık birbirimizden..haberleştik..bi ara kesildi bağlaıtımız..epey bi süre sonra o eşinde ayrılıp istanbula döndüü..tesadüf evlerimiz yakındı..yine görüşmeye başladık...yardımlaştık, dertlerimize ortak olduk...çocuklarımız kaynaştı...dostumdu o benim,ben de onun..yılların verdiği güzel bi daostluk...bi gün bi mesaj...seninle artık görüşmek istemiyorum..çok şaşırdım...ısrarla telefon ettim ne oldu diye...kızı cevapladı beni...bi gün doktora gidip önemli bi operasyon geçireceği zaman ben yanında gitmemişim...ama bana gününü haber vermemiştiki..ayrıca..benim kızım onun kızına iş bulmak için müdürüne götürdüğünde müdürbey ona demişki: siz çalışmayın bence ..bi dükkan açın filan..hafif bi iş..burda olmaz...buna çok alınmış. müdürün lafından ben sorumlu oldum..neden öyle demiş..adamın ne söyleyeceğini nasıl bilebilirdimve nasıl engel olabilirdim...bunu düşünmüyor..velhasıl bitti dostluk...sayısız aramalarıma, afdilemelere karşın bitti..dostumu kaybettim..ben bunun arkasında başka bir sebep olabileceğini sanıyorum ama ne olduğunu tahmin edemiyorum...o zamandan beri arkadaşımı özlüyorum..keşke yanımda olsaydı dediğim zamanlar oldu..ama yok..sırra kadem bastı..gelme,arama dedi..artık aramıyorum..yoksa gene buralarda..adresi belli..ama gelme diyor..bende onun öfkesinin sona ereceği zamanı bekliyorum..bu hiç olamayabilir..bi gün birimiz öbür tarafa gidersek ötekinden önce. arkaya kalan acı çekecek..istemem böyle olmasını..ama o istiyor..eski dostum.ara beni lütfen..