EYLÜL SONU

Eylül sonu bir gün....Sıcak ama yaz sıcağı gibi değil..Sıcakta bile eylül hüznü var sanki...Nedense bu ve takip eden 2 ay, bir ömrün bitişi gibi...aralıkta tekrar bir canlanma..çünkü yeni yıl coşkusu başlıyor...her yeni yıl, yeni bir başlangıçtır benim için...artan yaşları hiç düşünmem...di...galiba artık düşünme zamanları geliyor veya geldi...hangisi bilmem... SHELLEY diye biri demiş ki: "Önce kayiflerimiz ölür.....Sonra umutlarımız....Sonra korkularımız.....Ve bunlar ölünce de, biz ölürüz"....Bu bir kıstassa eğer, ölmeye daha var...Çünkü, korkularım hiç ölmüyor...Hep var..Ama değilse, o zaman da endişe etmek yersiz demektir...Kim bilebilir ki...Tagore'un dediği gibi, " Gölge de durarak ışığı tutanlar" dan olmaya devam etmem gerek..Bu nedenle hayat da devam ediyor zaten...Öyleyse, dışarı çıkıp iki doğum günü hediyesi almalı...Ayşe'ye, yani Alp'in annesine..Ve Özen'e....ne alacağımı bir bilsem...onlara almaya çıkıp kendime de alabilirim birşey..Böyle de acaip bir huy var bende ..Neyse..Şaşkın'a gideyim en iyisi..By..