ne bu halim

saat 2 oldu..aşureyle uğraşıyorum..eksik bi kaç şeyi tamamlamak için yakınımızdaki markete gitmem gerekti..giderken bi tuhaftım zaten..dönüşte kendimi daha beter hissettim.. bayılacak gibiydim açlıktan..ama içimden yemek yemek gelmiyor..acaip bi durum..eve gelince hemen biraz bi şeyler atıştırdım..zorla..düzelmeyi bekliyorum..beklerken de boş durmamak lazım.. yazmak iyi geliyor bana.. böyle ani fiziki haller arasıra herkesin başına gelebilir... hiç unutmuyorum, lise sondayım..kandilli kız lisesinde yatılıyım..kennedy'nin öldürüldüğü yıl..okulda duymuş ve kahrolmuştuk tüm arkadaşlar.. ekim ayı filandı sanırım..birleşmiş milletler günü geliyor..edebiyat hocamız Tomris hanım ( cahit sıtkı'nın beşiktaşlı sevgilisi)o gün yapılacak konuşmalarda bana da görev verdi..bi yazı hazırlayıp okuyacağım...hazırladım..ancaaak.. ertesi sabah bi kalkıyorum ki bende ses yok..hiç sesim çıkmıyor...yan yatakta sevgili arkadaşım güzeller güzeli süheyla var..ona durumumu işaretle anlatıyorum..neyse sınıflara gidiyoruz..ders bitince süheyle ile beraber dooooğr tomris hanıma..gördü halimi..ve bu görevi başkasına verdi hocamız..yazımı oku yamadım yani...sonra bana mentollu buğular filan yaptılar arkadaşlarım o kısır olanaklara rağmen..ev gibi olur mu? olmuyor ama sağolsunlar yardım ettiler..akşam üstü düzeldi sesim.. kandillide çok mutlu bir yıl geçirdim..oraya ait anılarımı sırası geldikçe sizlerle paylaşacağım..şimdilik bu kadar.. selam olsun tüm kandillili arkadaşlara.