korolar

Bizim insanımızın çoğunluğu elbette türk sanat müziğini çok seviyor..bu normal kendi müziğimiz ancak bazılarımız daha bir aşırı seviyor..çevremdeki tanıdıklar mesela..bayan-bay farketmiyor..hepsi bi koroya devam ediyor..onları bu korola ra iten nedir diye düşündüm..zevkli tamam da sanıyorum daha başka bi şey var..o da sahneye çıkıp şarkı söylemek.. daha doğrusu sahne..orası büyülü bir alem bence..herhalde sahnede şarkı söylemenin zevki bambaşka..ben de yıllardır hep isterim..hatta bi ara mihriban boysan ortaokulunda öğretmenlik yaparken bi öğle teneffüsünde türkçe hocası Anıl Dedezade ortaya bi soru attı.. arkadaşlar içinizde ukde kalan nedir..hayatta yapamadığınız..yapmayı çok istediğiniz halde..herkes bi şeyler dedi..bana sıra gelince, sahnede şarkı söylemek demiştim arkamda geniş bi saz heyetiyle..değişik geldi hepsine bu istek..evet..hep istemişim ama yapamamışımdır..cesaretim de olmaz böyle bi şeye..ses yok..şarkıları doğru seslemdirmeme rağmen..notalarına uygun bi şekil de..sesim olsa her fırsatta atcam kendimi sahneye..ama maalesef yok.. yani aslında yanlış işlere girmişim..bunu biliyorum..lakin hayat işte..insana istemediklerini zorla yaptırıyor sanki.. mesela çok isterdim zamanında gençken lise bitince güzel sanatlar fakültesinin resim bölümüne veya mimarlığa gitmeyi..ama annem orası olmaz..hippiler var..dedi..peki siyasal bilgilere gireyim..hariciyeci olmak da istiyorum ya.. o da olmaz dedi..sebep ankara'ya göndermezmiş..o zamanlar sadece ankarada var o bölüm..olmadı...şaşırdım ne yapacağımı..fransız filolojisine girdim..dilim iyiydi..ama o bölüme gelenler saintbenoit, saintmichelle,damedesion mezunu filan..zaten konuşuyorlar..biz normal lise çıkışlıları ayırdılar konuşamıyoruz diye..latince dersi var mesela..mösyö michel geliyor önüne..dolaşırdı..gözünün içine baka baka fransızca olarak soruyor latinceyi..söyle cevabını diyor..ben fransızca ne dediğini düşününceye kadar bekleyemiyor..geçiyor öbür öğrenciye.. baktım ki çok zorlanıcam, attım kendimi hukuk fakültesine..yani istemedim aslında..ama bu annemin isteğiydi mutlu oldu..bana yaramadı o ayrı bi mesele.. yani hayat insanı bi yerde mecbur bırakıyor herşeye.. keşke sahnede şarkı söyleyecek bi durumum olsaydı..koroya gitmeyi sevmiyo rum ben..her kafadan ayrı bi ses çıkıyor..tek kafa olmalı..solo yani..o güzel.. mesela bi arkadaşıma,koro hocası solo bi parça vermiş söylesin diye..düşünüp duruyor..hasretle yanan kalbime yetmezmiş gibi derdin..ne güzel işte..sesi var.. ama istemiyor..yakında konserleri olacak..biz söyleyemeyenler de işte ancak gidip dinlemekle yetiniyoruz.. şu şarkının sözlerine bakın: kapın her çalındıkça o mudur diyeceksin beni kaybettin artık,sen çok bekleyeceksin hele bir yalnız kal da,nasılmış göreceksin beni kaybettin artık,sen çok bekleyeceksin. bu da bir başka güzel: bu ne sevgi ah,bu ne ızdırap zavallı kalbim ne kadar harap nasibim olsun bir yudum şarap sun da içeyim yarin elinden.. Bütün şarkılarımız birbirinden güzel..ayırd edemiyor insan..müzüğimiz daha asırlarca devam eder inşllh..