BOŞ ZAMANLAR

Röportajlarda hep sorarlar ya, boş zamanlarınızda neler yaparsınız diye? cevap olarak da kitap, müzik, sinema filan derler...Ben arkadaşlar, boş zamanlarımda ev işi yaparım, ya da yapmayı zorunlu hissederim...Yani, bu şu demek oluyor ki, kitap, müzik, sinema filan esas işimdir...Ev isle ri için ancak, boş zamanlar yaratmaya çalışırım...Ama yaratamam, işler kalır, o da ayrı.. Bu sabah örneğin, dünden malzemesini alıp beklettiğim kabakları, dolma yapmam gerekti...Bi zor geliyor, bi zor geliyor, anlatamam..Yaşamdan Dakikalar bitince, sıra gazeteleri bitirmeye geldi...Sonrasın da ise, hadi basla Gönül dedim..Biraz sonra kızın yemek ister...O dereotlarını yıka, sirkeli suya bastır...Kıymayı hallet..Kabakları oy...O sırada kızım mutfağa geldi..Hadi bakalım, kabakların di bine tuz serp biraz dedim...Dolmada püf noktası budur dedim..Bana da annem öğretmişti..Yoksa tatsız, tuzsuz bi dolma olur yaptığın...Neyse, dolmayı ocağa koydum..Artandan da, yarın için, temizliğe gelecek bayana ekşili bir köfte hazırladım..Pişiyorlar..Öff yani, bıktım şu yemek işinden.. .Yarında ıspanaklarla uğraşmak gerekecek...Uzun uzun, ayıkla, yıka, sirkeli suya bastır, beklet...Aşçılar da yemek yapıyor ama onların işi kolay...Malzemeyi yıkanmış, kesilmiş, doğran mış buluyorlar önlerinde..Onu dedem de yapar..Velhasıl ev kadınlığı zor iş...Dünyaya erkek olarak gelmek varmış... Dün kasabımızdan et alıyorum..O da ünlü bir kasap..Andy Warol'un dediği gibi, herkesin bir an lığına ünlü olabilmişlerden o...Muharrem...Tv ye bile çıktı, "Yemekteyiz" programı nedeniyle... Babası Celal Beşer...O da orda..Adam maç hastası, Fener hastası..Fener bir yenilmeye görsün.. 4-5 gün ortalıktan yok olur...Çınarcık'taki evine gider, kapanır..Acısıyla başbaşa yaşar..Geçin ce yaraları, döner İstanbul'a....Ona dedim ki, "Anlamıyorum şu maç sevginizi"...Bir garip bak tı ki, anlatılamaz..Şaşırdı yani...Maçlar hayatı çünkü...İşte erkek olsaydım, ne güzel...Arkadaş larla oturup maç izlemenin zevki, herhalde çok hoş...Yazık, bu zevki tadamadan gideceğiz... Hele Hıncal!ımla birlikte izleme fırsatını hiç yaşayamadan gitmek daha acı valla... Neyse, yemekler pişti arkadaşlar....Empati!ye de yarın başlayabileceğim artık...İzlenimlerimi bekleyiniz...