toraman

cumartesi 17 ocak...saat 17.15...geldim...kalabalıktan çıkıp evimin limanına yanaştım..cd ahmet özhanın...hüzünlü şarkılar çalıyor...eve girerken kapıda zebercetin kardeşini gördüm...hava soğuk..toramanın tüyleri kabarmış...belli ki üşüyor...içim gitti...üzüldüm..ama elden bi şey gelmiyor...ne yapabilirim..içeri almaktan başka...onu da istemem...giren çıkamıyor çünkü...acınası bi durumu var hayvancığın.... tülin için mum yaktım, aldım...dilekleri olur inşllh..bayağı bir kalabalık toplanmıştı....ama bana daral geldi...arka odaya kaçtım açıkçası...sonra bitince salona geçtim..sohbet faslı güzel...her kafadan bi ses çıkıyor...bi oraya takılıyor sun, bi bu tarafa...neresi hoşuna giderse... çıkınca kızım eve bıraktı biz 2 arkadaşı..gitti.... gece yalnızım...ahmet özhan hüzün çiçeğimi söylüyor...nefis.... yaşamaya bak, değmez hiçbir şeye, yaşamaya bak..ağlama artık hüzün çiçeğim sözler de çok güzel...bayılıyorum bu sese... şimdi de: yalan değil pek kolay olmayacak unutmak..... öyle zor öyle zor ki seni içimden atmak... ben en iyisi şunların hepsini dinleyeyim de sonra dönerim yazıya ...görüşmek üzere...