23 ocak / cuma

evet...gece...yeni gün başladı...erenköy'deyim...uyku yok...nereye gitti acaba....gelir yakında....o gelinceye kadar, yabancı bir notebookta, kendi köşemi bulmuş olmanın mutluluğunu yaşıyorum.. şiir yazacağım.sizlere...kendimin değil tabii ki.. bu ümit yaşar'dan..atlayarak.. ben senin en çok gülüşünü sevdim ben senin en çok davranışlarını sevdim sevindiren,içimde umut çiçekleri açtıran güçsüze merhametini, zalime direnişini unutturur bana birden acıları,güçlükleri haksızlıklar,zorbalıklar karşısında dünyam aydınlanır sen güldüğün zaman... vahşi ve mağrur bir kaplan kesilişini ... bu orhan veli'den. sanma ki derdim güneşten ötürü, ne çıkar bahar geldiyse, bademler çiçek açtıysa... ucunda ölüm yok ya..hoş, olsa da korkacak mıyım zaten, güneşle gelecek ölümden... ben ki her nisan bir yaş daha genç, her bahar biraz daha aşığım, korkar mıyım... ah dostum, derdim başka... gecenin bu vaktinde, bu şiirler ne kadar hoş ve etkileyici geliyor, anlatamam.. bundan 8-10 yıl önce sanırım, ırak'lı bir mühendisle tanışmıştım....yaşlı bir insandı...vr tüm dün- yada bulunan eski yazı terkiplerin kopyalarını topluyordu.....çok ülke gezmiş...müze ve kütüphanelerden mikrofilmler elde etmiş....sıra bizim ülkeye gelmişti...kendisine yardımcı oldum..bizim topkapı sarayı ve süleymaniye kütüphanesinden ,izin almak koşuluyla, pekçok güzel eserin mikrofilmini kendisine gönderdim... aradan epey bi zaman geçti...tam 4 koca cilt kitap, adresime gönderildi....citli, büyük boy....düşündüm...bunların değerlendirilmesi gerekti...ben öldükten sonra, sahaflara veya başka bir yere gitmesindense, hayattayken ken- dim, değerini bilecek bir yere vermeliydim...öyle de yaptım....kendisine çok şey borçlu olduğumuz sayın ömer koç' a, tümünü yolladım...şimdi içim rahat...çok değerli kitaplardı çünkü.. işte o bey, ıraklı mühendis nadji zyniddin al-masraf , birgün bir şiir söyledi...ve hikayesini an- lattı...padişahın biri, o dönemin ünlü şairlerinden birine bir şiir ısmarlamış... "kimse" kelimesini kullanarak bir şiir yaz demiş...o da yazmış... her kimsenin var kimsesi, kimsesiz kaldım, medet ey, kimsesizler kimsesi..... anlamlı ve güzel olduğunu düşünüyorum......derdini kestirmeden anlatabiliyor bu şiir....tek kelimeyle bu kadar olur.... nur içinde yat nadji bey.....eserin kaldı bu dünyada işte.. .